Her film gibi giriş-gelişme-sonuç istiyorum.

Her gece başka bir ‘‘ben” olmak istiyorum.

Her masal gibi,mutlu son‘a ulaşmak istemiyorum.

Her anıma,an katmak.Sebepsizce uzaklaşmak.

Her başlangıçta bir,sana varmak kadar iğrenç bir şey yok.

Yıpranmış bir bez parçasıyla yaşıyorum.Elimde hiç bir şey yok.İçimde kavgalar vardı.Bir gömlek kadar içimdekiler aşinaylıydı.

Haksızlık denilen kavram birleştiremedi bizi.

Bir kalıba uyamadım.Birbirimize bakalım ve ne kadar sıradanlaştığımızı görelim.Bitkisel hayata geçiş yapmak istiyorum.Gramafondaki eski bir plak kadar huzurlusun..

Karanlıkta aydınlığa kavuşmayı bekliyor.Kollarımı kasıp kavuran sen değilsin,zaman demetleri.O gün başka renk ağaracak.Gizli bir ümide sarılıyorum.

Ben yine sokağın başında oturup izleyeceğim. Bedenim çıplak,kitaplar kadar güzel anılar.İçlerini bilmediğim kalpler.Yanlızlığın acıktığı bu dünyada,sen mutluğuğun doğurduğu insanlarla iç içesin.Ünlemler hep yapmacıktı. Şimdi buradan uzaklaşmak istiyorum.

Hadi gelin şimdi bir Son yazalım.